ՀՈՒՆԻՍԻ 29. «ԿՅԱՆՔ ՈՐԴՈՒ ՄԵՋ» Ես արդարացած եմ հավատքով Մեզ համար կատարած Քրիստոսի զոհաբերությանն ու մահվանը հավատալով, նրան թույլ տալով կրել մեր մեղքի հանցանքը, և հավատքով ընդունելով մեզ վերագրվող իր արդարությունը՝ մենք արդարացած ենք։ Այդ արդարության մեջ լինելով՝ ես կարող եմ առանց վախի ու սարսուռի դեմ առ դեմ կանգնել Աստծո, մահվան ու հավիտենության առջև։ Հովհեննես […]
ՄԱՅԻՍԻ 30. «ՀԱՎԻՏԵՆՈՒԹՅՈՒՆՆ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏ» Հիսուսը մահացավ, որպեսզի մենք հավիտյան միանանք Աստծուն Քրիստոսի մեջ մեր ունեցած կյանքի երրորդ ոլորտը Քրիստոսի գործի վախճանն է հավիտենության մեջ. հավիտենություն՝ Աստծո ներկայության մեջ, այլ ոչ թե հավիտենական աքսոր դեպի դժոխք․ «Որովհետև ինքը Տերը հրամանով, հրեշտակապետի ձայնով և Աստծո փողով վայր կգա երկնքից, և Քրիստոսով մեռելներն առաջ հարություն կառնեն։ […]
ԱՊՐԻԼԻ 28. «ԼԻԱՌԱՏ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔ» Հիսուսը մահացավ մեր մահով, որ մենք ստանանք իր կյանքը Հիսուսն իրեն կոչում էր «բարի հովիվ» (Հովհ. 10:11,14): Հովվի հոգատարությունը, ինչպես նկարագրված է սաղմոսում, կարող է ամփոփվել մեկ ապշեցուցիչ արտահայտության մեջ. լիակատար ապահովություն: Բայց հիշե՛ք, որ ամբողջ հոգատարությունը չափվում է մեր նվիրումով: Երբ մեր նվիրումն ամբողջական է, ապա մեր ապահովությունն էլ […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Հավատի և երևույթի միջև կապ չկա։ Սովորական մարդն ապրում է երևույթով՝ վստահելով իր զգայարաններին և հավատալով միայն նրան, ինչ իր զգայարաններն են ասում։ Սակայն քրիստոնեական կյանքում՝ հոգևոր կյանքում, մենք չպետք է վստահենք մեր զգայարաններին։ 2-րդ Կորնթացինորին 5:7-ն ասում է մեզ. «Որովհետև հավատով ենք ընթանում և ոչ թե երևույթով»։ Մենք […]