ՀՈՒՆՎԱՐԻ 25. «ՄԵՂՔԸ ԼՈՒՅՍԻ ՄԵՋ ԲԵՐԵԼԸ» Հիսուս Քրիստոսի՝ Աստծո Որդու արյունը շարունակաբար մաքրում է ինձ բոլոր մեղքերից։ Հաղորդակցությունը լույսի վայր է։ Ահա թե ինչու հաղորդակցությունը քննության վայր է։ Որքան մտերիմ է հաղորդակցությունն, այնքան ավելի պայծառ է լույսը, մինչև որ դուք գալիս եք մի իրականության, որտեղ այլևս թաքնված անկյուններ չկան։ Չկան ստվերներ, ոչ մի բան պահված […]
ՀՈՒՆՎԱՐԻ 20. «ԸՆԴՈՒՆԵԼ ՄԵՐ ՄԵՂՔԸ» Հիսուսի արյամբ իմ բոլոր մեղքերը ներված են Սաղմոս 32-ում Դավիթ թագավորը գրում է իր անձնական փորձառության մասին. «Երբ որ ես լուռ մնացի, ոսկորներս մաշվեցին իմ ամեն օր հառաչելով։ Որովհետև ցերեկ և գիշեր Քո ձեռքը ծանրանում էր ինձ վրա. իմ թացությունն ամռան չորություն դարձավ։ Ես մեղքս հայտնեցի Քեզ և անօրինությունս չծածկեցի. […]
Մոտենա՛նք շնորհի աթոռին Աստվածաշունչն ասում է. «Եթե մեր սիրտը մեղադրի մեզ, ապա Աստված մեր սրտից ավելի մեծ է և ամեն բան գիտի» (1-ին Հովհաննես 3:20)։ Մենք կարիք չունենք որևէ բան պահել Աստծուց։ Պետք է Նրա հետ բաց և ազնիվ լինենք՝ անկեղծությամբ խոստովանելով ամեն մի հանցանք, մեղսալից միտք և թերություն։ Սակայն այն բանից հետո, երբ ամեն […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 30. «ԴԵՆ ՆԵՏԵԼ ԴԱՏԱՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ» Մոտենա՛նք շնորհի աթոռին Կարևոր է Աստծուն մոտենալ առանց դատապարտության, այսինքն՝ համարձակությամբ, որովհետև «Եթե ես անօրինություն տեսնեի իմ սրտում, Տերը չէր լսի ինձ» (Սաղմոս 66:18)։ «Եթե ես անօրինություն տեսնեի իմ սրտում». սա նշանակում է, որ ես Աստծուն մոտենում եմ՝ իմ սրտում ունենալով ինչ-որ բանի գիտակցությունը, որը դատապարտում է ինձ։ Ամեն անգամ, […]