ԱՊՐԻԼԻ 11. «ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՅՏՆԵԼԸ» Հիսուսը խոցվեց, որ մենք ներված լինենք Շնորհակալություն հայտնելու մեջ վիթխարի ուժ կա: Այն ոչ միայն արձակում է Աստծո հրաշագործ զորությունը, այլ նաև Աստծո հրաշագործ զորությունը գործի դրվելուց հետո շնորհակալություն հայտնելը կնիք է դնում ստացած օրհնությունների վրա․ «Եվ երբ նա մի գյուղ էր մտնում, նրան տասը բորոտ մարդիկ պատահեցին, որոնք հեռվում կանգ […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 27. «ՎԱՐԱԿԻՉ ՓԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք։ Եկե՛ք Սաղմոս 34-ում նայենք Դավիթ թագավորի օրինակին։ Սաղմոսի նախաբանն ասում է. «Դավթի սաղմոս, երբ նա իր կերպարանքը փոխեց Աբիմելեքի առաջ, ով նրան վտարեց, և նա գնաց»։ Իր կյանքի այս հատվածում Դավիթը փախստական էր իր սեփական երկրից։ Սավուղ թագավորը փորձում էր սպանել նրան, այդ պատճառով էլ Դավիթն […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 26. «ԾԱՆՐԱԳԻՆ ԶՈՀԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Եկե՛ք Առակաց գրքից մի հատված նայենք, որն ընդգծում է մեր բերանով ասված խոսքերի կարևորությունը․ «Մահն ու կյանքը լեզվի ձեռքին է, և նրան սիրողը կուտի նրա պտուղը»։ Առակաց 18:21 Լեզվի գործածումից երկու բան է գալիս՝ մահ և կյանք։ Եթե մենք տրտնջում ենք և վատն ենք ու եսակենտրոն, […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 24. «ԳՈՀԱՑՈՂ ՇՐԹՈՒՆՔՆԵՐ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Սա Եբրայեցիների նամակի տասներկուերորդ և վերջին «Եկե՛ք» վճիռն է. «Ուստի նրա (Հիսուսի) ձեռքով ամեն ժամանակ Աստծուն օրհնության զոհ մատուցենք, այսինքն՝ նրա անունը դավանող շրթունքների պտուղը» (Եբրայեցիներին 13:15): Ըստ իս, այս վճիռը շատ տեղին է և գեղեցիկ, քանի որ այն մի բան է, որը պետք է անդադար […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 16. «ԿԱՏԱՐԵԼ ԱՍՏԾՈ ԿԱՄՔԸ» Պինդ բռնենք շնորհը Գոհունակությունը մի միջոց է՝ արտահայտելու Քրիստոսի խաղաղությունը, որը տիրում է մեր սրտերում, որը կարող է լինել մեր մեջ առատապես բնակվող Քրիստոսի Խոսքի մի արտահայտություն։ Գոհանալը մի սկզբունք է, որը պետք է մեզ առաջնորդի այն ամենի մեջ, ինչ անում ենք (տե՛ս Կողոսացիներին 3:15-17)։ Եկե՛ք նայենք երեք կարճ, բայց […]
Պինդ բռնենք շնորհը Գոհանալը Սուրբ Գրքի անմիջական պատվերն է. եթե չենք գոհանում, ապա մենք անհնազանդ ենք (տե՛ս 1-ին Թեսաղոնիկեցիներին 5:18)։ Քրիստոնեական կյանքի այլ կարևորագույն վերաբերմունքների նման գոհունակությունը նույնպես ծնվում է կամքի մեջ, այլ ոչ թե զգացումների մեջ։ Շնորհակալ լինելու համար պարտադիր չէ շնորհակալ զգալ։ Ովքեր երեխաներ ունեն, նրանք երեխաներին սովորեցնում են ասել «շնորհակալություն»։ Բրիտանիայում երեխաները […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 13. «ԳՈՀԱՆԱԼԸ ԱՐՁԱԿՈՒՄ Է ԲԵՐՈՒՄ» Պինդ բռնենք շնորհը Շնորհակալությունը կամ երախտագիտությունը պատշաճ արձագանք է այն բանին, ինչ Աստված արել է և անում է մեզ համար։ Այն մի բան է, որը պարտք ենք Աստծուն, մի բան, որ պետք է վճարենք։ Սակայն երախտագիտություն արտահայտելը գործ է անում նաև մեր հոգիներում։ Ես դա այսպես եմ ձևակերպում. շնորհակալությունը […]
Պինդ բռնենք շնորհը Մեզ պետք է նայել շնորհակալ լինելու այս հորդորի ետևում ընկած պատմությունը, մինչ կարդում ենք այն Եբրայեցիների նամակում, որտեղ գտնում ենք հետևյալ բավական խիստ նախազգուշացումը։ Հեղինակը մի զուգահեռ մեջբերում է կիրառում Հին Կտակարանից, երբ Աստված Մովսեսի միջոցով խոսում էր Իսրայելի հետ. «Զգու՛յշ կացեք, որ չմերժեք նրան, ով խոսեց, որովհետև եթե այս երկրի վրա […]
Պինդ բռնենք շնորհը Որոշ մարդիկ անկեղծորեն շնորհակալ են Աստծուն, սակայն երբեք ժամանակ չեն հատկացնում այդ մասին ասելու Աստծուն։ Ինչպե՞ս կզգայինք արդյոք մեզ, եթե մեր երեխաները երբեք շնորհակալություն չհայտնեին մեզ այն ամենի համար, որ արել ենք նրանց։ Ինչե՞ս կզգայինք, եթե նրանք երբեք չասեին «շնորհակալությու՛ն» կամ չհայտնեին իրենց երախտագիտությունը, բայց ամեն բան ընդունեին այնպես, կարծես դա իրենց […]