ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 4. «ՆՐԱ ԱՐԴԱՐՈՒԹՅԱՄԲ» Մոտենա՛նք շնորհի աթոռին։ Կարևոր է հիշել, որ ո՛չ մեր արդարությունը, և ո՛չ էլ մեր հավատարմությունը չեն կարող հիմք հանդիսանալ մեր՝ վստահությամբ Աստծուն մոտենալու համար։ Այդ հիմքն Աստծո արդարությունն ու Նրա հավատարմությունն է։ Հովհաննեսի առաջին նամակն այս միտքն է արտահայտում. «Սիրելինե՛ր, եթե մեր սրտերը չմեղադրեն մեզ, Աստծու առաջ համարձակություն կունենանք։ Եվ ինչ […]

ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 16. «ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱԳԱԾ» Ինչպես որ հայրը գթում է իր որդիներին, այնպես էլ Աստված գթում է ինձ Ներքևում կկարդանք Հոբի վկայությունն իր ապրելակերպի մասին։ Աստված Ինքը վկայեց Հոբին, որ վերջինս արդար մարդ է։ Այս խոսքերն այնքան շատ են ինձ կլանել, որ ես հազիվ թե կարողանամ շրջանցել սրանց. «Որովհետև մի ականջ, որ լսում էր, ինձ երանի […]

ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 15. «ԱՐԴԱՐՈՒԹՅԱՆ ՉԱՓԱՆԻՇ» Ինչպես որ հայրը գթում է իր որդիներին, այնպես էլ Աստված գթում է ինձ Հոբի խոսքերը ուշագրավ են։ Նա թվում է մի շարք մեղքեր, որոնք նա չէր արել, որոնց մեջ նա մեղավոր չէր։ Շատ քրիստոնեադավան անձինք, ինչևէ, գուցե հանցավոր են այս մեքերի մեջ։ «Եթե աղքատի ուզածը մերժել եմ, և որբևայրու աչքերը հանգցրել […]

ՕԳՈՍՏՈՍԻ 21. «ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՊՏՈՒՂԸ» Մեր հին մարդը մեռավ Քրիստոսի մեջ, որ նոր մարդը կենդանի լինի մեր մեջ Եկե՛ք ավելի խորապես դիտարկենք այն փոխանակումը, որը տեղի ունեցավ հին մարդու և նոր մարդու միջև։ Հին մարդը սատանայի ստի պտուղն էր։ Այն խաբեության պտուղ էր։ Նրա ամբողջ էությունը խաբեություն և ապականություն է։ Նա օձի պտուղն է։ Հին մարդն […]