ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ6
- 1Սորանից յետոյ Յիսուսը գնաց Գալիլեայի Տիբերեա ծովի միւս կողմը։
- 2Եւ շատ ժողովուրդ գնում էր նորա ետեւից. Որովհետեւ տեսնում էին նորա նշանները, որ անում էր հիւանդների վերայ։
- 3Յիսուսն էլ վեր ելաւ սարը, եւ նստեց իր աշակերտների հետ այնտեղ։
- 4Եւ Հրէաների զատիկի տօնը մօտ էր։
- 5Յիսուսն էլ իր աչքերը բարձրացրեց եւ տեսաւ, որ շատ ժողովուրդ էր գալիս իրան մօտ. Ասեց Փիլիպպոսին. Ի՞նչ տեղից հաց առնենք, որ դորանք ուտեն։
- 6Բայց այս ասեց՝ նորան փորձելով. Որովհետեւ ինքը գիտէր թէ ինչ պիտի անէր։
- 7Փիլիպպոսը պատասխանեց նորան. Երկու հարիւր դահեկանի հաց բաւական չէ դորանց, որ ամեն մէկը մի քիչ առնէ։
- 8Նորա աշակերտներից մէկը, Անդրէասը՝ Սիմօն Պետրոսի եղբայրն՝ ասեց նորան.
- 9Այստեղ մէկ տղայ կայ, որ հինգ գարիէ հաց ունի եւ երկու փոքր ձուկ. բայց սա ի՞նչ է այդչափ մարդկանց համար։
- 10Յիսուսն էլ ասեց. Մարդկանցը նստեցրէք. Եւ շատ խոտ կար այն տեղը. Եւ մարդիկը նստեցին համարով իբր հինգ հազար։
- 11Եւ Յիսուսը հացերն առաւ՝ գոհացաւ եւ բաժանեց աշակերտներին, եւ աշակերտներն էլ նստողներին, նոյնպէս էլ ձկներիցը որչափ որ կամեցան։
- 12Եւ երբոր կշտացան, ասեց իր աշակերտներին. Ժողովեցէք աւելացած կտորները՝ որ բան չ’կորչի։
- 13Եւ ժողովեցին, եւ կտորներիցը տասնեւերկու կողով լցրին այն հինգ գարիէ հացիցը, որ ուտողներիցն աւելացաւ։
- 14Բայց մարդիկն՝ երբոր տեսան այն նշանն որ արաւ Յիսուսը, ասում էին թէ Սա է ճշմարտապէս այն մարգարէն որ պիտի աշխարհք գար։
- 15Յիսուսն էլ իմանալով թէ գալու են իրան յափշտակեն, որ թագաւոր շինեն իրան, դարձեալ մինակ գնաց սարը։
- 16Եւ երբ որ իրիկուն եղաւ, նորա աշակերտները իջան ծովի եզրը.
- 17Եւ նաւը մտնելով գնացին ծովի այն կողմը՝ Կափառնայում. Եւ արդէն մթնել էր, եւ Յիսուսը չէր եկել նորանց մօտ։
- 18Եւ ծովն էլ սաստիկ քամու փչելուցը յուզվում էր։
- 19Եւ երբոր թիավարելով քսանեւհինգ կամ երեսուն ասպարէզի չափ առաջ էին գնացել, տեսան Յիսուսին ծովի վերայ քայլելով գալիս, որ նաւին մօտենում էր եւ վախեցան։
- 20Նա էլ ասեց նորանց. Ես եմ մի վախենաք։
- 21Եւ կամենում էին նորան ընդունել նաւի մէջ. Եւ նաւը շուտով հասաւ այն երկիրը, որ գնում էին։
- 22Հետեւեալ օրն այն ժողովուրդը, որ ծովի այն կողմին էր, տեսնելով որ ուրիշ նաւ չ’կար այնտեղ մէկիցը ջոկ՝ որ նորա աշակերտները նորա մէջ մտան. Եւ որ Յիսուսը իր աշակերտների հետ նաւը չէր մտած, բայց միայն նորա աշակերտները գնացին։
- 23(Բայց Տիբերեայիցը ուրիշ նաւեր եկան այն տեղի մօտ, ուր հացը կերան Տիրոջ գոհանալովը։)
- 24Արդ երբոր ժողովուրդը տեսաւ, որ Յիսուսն այնտեղ չէ, եւ ոչ էլ նորա աշակերտները, իրանք էլ նաւերը մտան եւ եկան Կափառնայում, Յիսուսին որոնելով։
- 25Եւ երբոր նորան ծովի այն կողմին գտան, նորան ասեցին. Ռաբբի, ե՞րբ եկար այստեղ։
- 26Յիսուսը պատասխանեց նորանց եւ ասեց. Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Դուք ինձ որոնում էք՝ ոչ թէ նորա համար որ նշաններ տեսաք, բայց որ հացիցը կերաք եւ կշտացաք։
- 27Գործեցէք ոչ թէ կորչելու կերակուրի համար, այլ այն կերակուրի, որ մնացող է յաւիտենական կեանքի մէջ, որ մարդի Որդին կ’տայ ձեզ. որովհետեւ Աստուած Հայրը կնքեց նորան։
- 28Արդ նորան ասեցին. Ի՞նչ անենք, որ Աստուծոյ գործերը գործենք։
- 29Յիսուսն էլ պատասխանեց եւ նորանց ասեց. Սա է Աստուծոյ գործը, որ հաւատաք նորան, որին նա ուղարկեց։
- 30Եւ նորան ասեցին. Ապա դու ի՞նչ նշան ես անում, որ տեսնենք եւ հաւատանք, ի՞նչ ես գործում։
- 31Մեր հայրերը անապատումը մանանան կերան. Ինչպէս գրուած է թէ Երկնքիցը հաց տուաւ նորանց ուտելու։
- 32Յիսուսն էլ նորանց ասեց. Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Ոչ թէ Մովսէսը տուաւ ձեզ այն հացը երկնքից, այլ իմ Հայրը տալիս է ձեզ երկնքից ճշմարիտ հացը։
- 33Որովհետեւ Աստուծոյ հացը նա է՝ որ երկնքիցն է իջնում, եւ որ աշխարհքին կեանք է տալիս։
- 34Նորանք էլ ասեցին. Տէր, ամեն ժամանակ տուր մեզ այդ հացը։
- 35Յիսուսն էլ նորանց ասեց. Ես եմ կեանքի հացը. ինձ մօտ եկողը չի սովիլ, եւ ինձ հաւատացողը երբէք չի ծարաւիլ։
- 36Բայց ես ասեցի ձեզ, թէ տեսաք էլ ինձ, եւ չէք հաւատում։
- 37Այն ամենը որ Հայրն ինձ տալիս է, ինձ մօտ կ’գայ. եւ ինձ մօտ եկողին ես դուրս չեմ հանիլ։
- 38Որովհետեւ ես իջայ երկնքիցը, որ ոչ թէ իմ կամքն անեմ, այլ ինձ ուղարկողի կամքը։
- 39Սա է ինձ ուղարկող Հօր կամքը, որ այն ամենը որ նա ինձ տուաւ. Նորանից չ’կորցնեմ. Այլ յետին օրումը յարուցանեմ նորան։
- 40Եւ սա է ինձ ուղարկողի կամքը. որ ամեն ով որ տեսնէ Որդուն եւ հաւատայ նորան, յաւիտենական կեանք ունենայ. Եւ ես յետին օրումը կ’յարուցանեմ նորան։
- 41Հրէաներն էլ տրտնջում էին նորանից, որ ասեց, թէ Ես եմ երկնքից իջած հացը։
- 42Եւ ասում էին. Չէ՞ որ սա Յիսուսն է Յովսէփի որդին, որի հօրը եւ մօրը ճանաչում ենք. Ապա սա ի՞նչպէս է ասում, Ես երկնքիցն եմ իջել։
- 43Յիսուսն էլ պատասխանեց եւ ասեց նորանց. Մի տրտնջաք իրար հետ։
- 44Ոչ ով կարող չէ ինձ մօտ գալ, եթէ Հայրն՝ որ ինձ ուղարկեց՝ չ’քաշէ նորան. Եւ ես յետին օրումը կ’յարուցանեմ նորան։
- 45Գրուած է մարգարէների մէջ թէ Եւ ամենքն Աստուածանից սովորած կ’լինին. Արդ ամեն ով որ Հօրիցը լսում եւ սովորում է, գալիս է ինձ մօտ։
- 46Իբր չէ թէ մէկը տեսել է Հօրը. բայց միայն նա, որ Աստուածանից է. Նա տեսել է Հօրը։
- 47Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Ինձ հաւատացողը յաւիտենական կեանք ունի.
- 48Ես եմ կեանքի հացը։
- 49Ձեր հայրերը մանանան կերան անապատումը, եւ մեռան.
- 50Սա է այն հացը, որ երկնքիցն է իջնում որ եթէ մէկը սորանից ուտէ, չի մեռնիլ։
- 51Ես եմ կենդանի հացն, որ երկնքիցն է իջել։
- 52Եթէ մէկն այս հացիցն ուտէ, յաւիտեան կ’ապրի. եւ այն հացն՝ որ ես կ’տամ՝ իմ մարմինն է, որ ես նորան աշխարհքի կեանքի համար կ’տամ։
- 53Հրէաներն էլ իրար հետ կռվում էին եւ ասում. Սա ի՞նչպէս կարող է իր մարմինը տալ մեզ ուտելու համար։
- 54Յիսուսն էլ նորանց ասեց. Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, եթէ մարդի Որդու մարմինը չ’ուտէք եւ նորա արիւնը չ’խմէք, կեանք չ’ունիք ձեր անձերումը։
- 55Իմ մարմինը ուտողը եւ իմ արիւնը խմողը յաւիտենական կեանք ունի. Եւ ես յետին օրումը կ’յարուցանեմ նորան։
- 56Որովհետեւ իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, եւ իմ արիւնը ճշմարիտ խմելիք է։
- 57Իմ մարմինն ուտողը եւ իմ արիւնը խմողը մնում է ինձանում, եւ ես նորանում։
- 58Ինչպէս ինձ ուղարկեց կենդանի Հայրը, եւ ես կենդանի եմ Հօր համար. Այնպէս էլ նա որ ինձ ուտում է, կենդանի կ’լինի ինձ համար։
- 59Սա է այն հացը՝ որ երկնքիցն է իջել. Ոչ թէ ինչպէս ձեր հայրերը մանանան կերան եւ մեռան. Այս հացն ուտողը յաւիտեան կ’ապրի։
- 60Այս ասեց ժողովարանումը երբ որ Կափառնայումի մէջ սովորեցնում էր։
- 61Եւ նորա աշակերտներից շատերը որ լսեցին, ասեցին. Խիստ է այդ բանը, ո՞վ կարող է լսել դորան։
- 62Բայց երբոր Յիսուսը գիտաց իր անձնումը, թէ իր աշակերտները տրտնջում էին դորա համար, նորանց ասեց. Դա գայթակղեցնո՞ւմ է ձեզ։
- 63Ապա ի՞նչ էք մտածելու եթէ մարդի Որդին տեսնէք՝ վեր գնալիս, ուր որ առաջ էր։
- 64Հոգին է կենդանացնողը, մարմինը ոչինչ օգուտ չէ տալիս. Այն բանն որ ես ձեզ հետ խօսեցի, հոգի է եւ կեանք է։
- 65Բայց ձեզանից կան ոմանք, որ չեն հաւատում, որովհետեւ Յիսուսը սկզբիցը գիտէր թէ ով են չ’հաւատացողները, եւ ով է նա՝ որ պիտի մատնէր նորան։
- 66Եւ ասեց. Նորա համար ասեցի ձեզ՝ թէ ոչ ով կարող չէ ինձ մօտ գալ, եթէ իմ Հօրիցը տրուած չ’լինի նորան։
- 67Սորանից յետոյ նորա աշակերտներից շատերը ետ գնացին, եւ այլեւս ման չէին գալիս նորա հետ։
- 68Յիսուսն էլ ասեց այն տասնեւերկուսին, Մի՞թէ դուք էլ ուզում էք գնալ։
- 69Սիմօն Պետրոսն էլ պատասխանեց նորան. Տէր, ո՞ւմ մօտ գնանք. յաւիտենական կեանքի խօսքեր ունիս դու։
- 70Եւ մենք հաւատացինք եւ ճանաչեցինք, թէ դու ես Քրիստոսը՝ կենդանի Աստուծոյ Որդին։
- 71Յիսուսը պատասխանեց նորանց. Չէ՞ որ ես ձեզ տասնեւերկուսիդ ընտրեցի, եւ ձեզանից մէկը սատանայ է։