ՂՈՒԿԱՍ6
- 1Եւ երկրորդի առաջին շաբաթ օրումն եղաւ որ նա անցնում էր արտերի միջով, եւ նորա աշակերտները հասկ էին պոկում՝ ափի մէջ շփում եւ ուտում։
- 2Եւ Փարիսեցիներից ոմանք ասեցին նորանց. Այդ ի՞նչու էք անում, որ շաբաթ օրն օրէնք չէ։
- 3Եւ Յիսուսը նորանց պատասխանեց եւ ասեց. Դուք չէ՞ք կարդացել այն որ Դաւիթն արաւ, երբոր սովեց ինքը եւ նորա հետ լինողները.
- 4Ինչպէս նա Աստուծոյ տունը մտաւ, եւ առաջաւորութեան հացերն առաւ եւ կերաւ, եւ իր հետ լինողներին էլ տուաւ. որոնց օրէնք չէր ուտել, բացի միայն քահանաներին։
- 5Եւ ասեց նորանց, թէ Մարդի Որդին տէր է շաբաթի էլ։
- 6Եւ մի ուրիշ շաբաթ օր էլ եղաւ, որ ժողովարանը մտաւ՝ եւ սովորեցնում էր. Եւ այնտեղ մի մարդ կար, եւ նորա աջ ձեռքը չորացած էր։
- 7Եւ դպիրները եւ Փարիսեցիները սպասում էին նորան, թէ շաբաթ օրումը կ’բժշկէ՞, որ նորանից չարախօսելու պատճառ գտնեն։
- 8Նա էլ գիտէր նորանց խորհուրդները, եւ այն մարդին, որի ձեռքը չորացած էր, ասեց. Վեր կաց, եւ կանգնիր մէջ տեղը. Եւ նա վեր կացաւ կանգնեց։
- 9Արդ Յիսուսը ասեց նորանց. Հարցնում եմ ձեզանից. Ի՞նչ է արժան շաբաթ օրը, բարի՞ բան անել՝ թէ չար գործել. Հոգի ապրեցնե՞լ՝ թէ կորցնել։
- 10Եւ չորս կողմովը նորանց ամենի վերայ նայելով ասեց այն մարդին. Ձեռքդ մեկնիր, նա էլ այնպէս արաւ. Եւ նորա ձեռքը առողջացաւ միւսի պէս։
- 11Նորանք էլ կատաղութիւնով լցուեցան, եւ իրար հետ խօսում էին, թէ ի՞նչ անեն Յիսուսին։
- 12Եւ այն օրերումն եղաւ, որ ելաւ սարը աղօթք անելու, եւ բոլոր գիշերն անցրեց աղօթք անելով դէպի Աստուած։
- 13Եւ երբոր առաւօտ եղաւ, կանչեց իր աշակերտները, եւ ընտրեց նորանցից տասնեւերկուսին, որոնց առաքեալ էլ անուանեց.
- 14Սիմօնին, որին Պետրոս էլ անուանեց, եւ նորա եղբայրը՝ Անդրէասին, Յակոբոսին եւ Յովհաննէսին, Փիլիպպոսին եւ Բարթողոմէոսին.
- 15Մատթէոսին եւ Թովմասին, Յակոբոս Ալփեանին, եւ Նախանձայոյզ կոչուած Սիմօնին.
- 16Եւ Յակոբի Յուդային, Եւ Յուդա Իսկարիովտացուն, որ մատնիչ էլ դառաւ։
- 17Եւ իջաւ նորանց հետ՝ մի տափարակ տեղ կանգնեց. Եւ այնտեղ էր նորա աշակերտների ժողովը եւ ժողովրդի մի մեծ բազմութիւն բոլոր Հրէաստանից եւ Երուսաղէմից եւ Տիւրոսի եւ Սիդօնի ծովեզերքից,
- 18Որ եկան նորանից լսելու, եւ իրանց հիւանդութիւններիցը բժշկուելու. Եւ պիղծ ոգիներից չարչարուողները. Եւ բժշկվում էին։
- 19Եւ բոլոր ժողովուրդը ուզում էր դպչել նորան, որովհետեւ նորանից զօրութիւն էր դուրս գալիս եւ ամենին բժշկում։
- 20Եւ նա իր աչքերը դէպի իր աշակերտները բարձրացրեց՝ եւ ասեց. Երանի աղքատներիդ, որ ձերն է Աստուծոյ արքայութիւնը։
- 21Երանի հիմա սովածներիդ, որ պիտի կշտանաք. երանի հիմա լացողներիդ, որ պիտի ծիծաղիք։
- 22Երանի ձեզ, երբոր մարդիկ ձեզ ատեն, եւ երբոր ձեզ ջոկեն եւ նախատեն, եւ ձեզ վերայ չար անուն հանեն՝ մարդի Որդու պատճառովը։
- 23Ուրախ եղէք այն օրումը եւ ցնծացէք, որ ահա ձեր վարձքը շատ է երկնքումը. որովհետեւ այդպէս էին անում մարգարէներին նորանց հայրերը։
- 24Բայց վայ ձեզ՝ հարուստներիդ, որ ձեր մխիթարութիւնն ընդունեցիք։
- 25Վայ ձեզ՝ որ կշտացել էք, որ պիտի սովիք. վայ ձեզ՝ որ հիմա ծիծաղում էք, որ սուգ պիտի անէք, եւ լաց պիտի լինիք։
- 26Վայ ձեզ՝ երբոր ամեն մարդիկ ձեզանից բարի ասեն, որովհետեւ այդպէս էին անում սուտ մարգարէներին նորանց հայրերը։
- 27Բայց ձեզ՝ որ լսում էք, ասում եմ. Սիրեցէք ձեր թշնամիներին, բարի արէք ձեզ ատողներին։
- 28Օրհնեցէք ձեզ անիծողներին, աղօթք արէք ձեզ նեղացնողների վերայ։
- 29Քո մեկ երեսին զարկողին միւսն էլ դէմ արա. Եւ նա՝ որ քո վերարկուն քեզանից հանում է, շապիկդ էլ մի արգելիր նորանից։
- 30Ամենին՝ որ ուզում է քեզանից, տուր, եւ քոնը առնողիցը ետ մի առնիր։
- 31Եւ ինչպէս կամենում էք՝ որ մարդիկ ձեզ անեն, նոյնպէս էլ դուք արէք նորանց։
- 32Եւ եթէ դուք ձեզ սիրողներին սիրէք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ, որովհետեւ մեղաւորներն էլ են իրանց սիրողներին սիրում։
- 33Եւ եթէ ձեր բարերարներին բարի անէք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ, որովհետեւ մեղաւորներն էլ են այնպէս անում.
- 34Եւ եթէ փոխ էք տալիս նորանց՝ որ նորանցից ետ առնելու յոյս ունիք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ. Որովհետեւ մեղաւորներն էլ են մեղավորներին փոխ տալիս, որ հաւասար չափը ետ առնեն։
- 35Բայց սիրեցէք ձեր թշնամիներին, եւ բարի արէք եւ փոխ տուէք ոչինչ ակնկալելով. Եւ ձեր վարձքը շատ կ’լինի, եւ Բարձրեալի որդիք կ’լինիք. Որովհետեւ նա քաղցր է երախտամոռների եւ չարերի վերայ։
- 36Ուրեմն ողորմած եղէք, ինչպէս ձեր Հայրն էլ ողորմած է։
- 37Եւ մի դատէք, եւ չէք դատուիլ. Մի դատապարտէք, եւ չէք դատապարտուիլ. արձակեցէք՝ եւ կ’արձակուիք։
- 38Տուէք եւ կ’տրուի ձեզ. Լաւ չափով՝ թափ տրուած շարժուած լիփ լիքը կ’տան ձեր գոգը. որովհետեւ այն չափովը որ չափէք, նորանով կ’չափուի ձեզ։
- 39Մի առակ էլ ասեց նորանց, Մի՞թէ կարող է կոյրը կոյրին առաջնորդել, չէ՞ որ երկուսն էլ փոսը կ’ընկնեն.
- 40Աշակերտն իր վարդապետիցը բարձր չէ. Բայց ամեն կատարեալն իր վարդապետի պէս կ’լինի։
- 41Եւ ի՞նչու քո եղբօր աչքումը շիւղը տեսնում ես, եւ քո աչքի միջի գերանը չէս նշմարում։
- 42Կամ ի՞նչպէս կարող ես եղբօրդ ասել. Եղբայր, թող քո աչքի միջի շիւղը հանեմ, բայց քո աչքի միջի գերանը չես տեսնում. Կեղծաւոր, առաջ քո աչքիցը գերանը հանիր, եւ ապա մտիկ կ’տաս, որ քո եղբօր աչքիցը շիւղը հանես։
- 43Որովհետեւ բարի ծառ չ’կայ, որ չար պտուղ բերէ. Եւ ոչ էլ չար ծառ, որ բարի պտուղ բերէ։
- 44Որովհետեւ ամեն մէկ ծառ իր պտղիցն է ճանաչվում. Որովհետեւ փշերից թուզ չեն քաղում, եւ ոչ մորենուցը խաղող են կթում։
- 45Բարի մարդն իր սրտի բարի գանձիցը բարի է բղխում, եւ չար մարդն իր սրտի չար գանձիցը չար է բղխում, որովհետեւ սրտի աւելացածիցն խօսում է նորա բերանը։
- 46Եւ ի՞նչու էք ինձ Տէր Տէր կոչում, եւ չէք անում այն որ ասում եմ։
- 47Ամեն ով որ ինձ մօտ է գալիս եւ իմ խօսքերը լսում՝ եւ նորանց անում, ցոյց տամ ձեզ՝ թէ ո՞ւմ նման է։
- 48Նման է մի տուն շինող մարդի, որ փորեց եւ խորացրեց, եւ հիմը ժայռի վերայ դրաւ, եւ երբոր ջրի հեղեղներ եղան, գետն այն տանը զարկեց, եւ չ’կարողացաւ շարժել նորան, որովհետեւ ժայռի վերայ էր հաստատուած։
- 49Բայց իմ խօսքերը լսող եւ չ’անողը, նման է մի մարդի՝ որ տունը հողի վերայ շինեց առանց հիման. Որ գետը նորան զարկեց, եւ շուտով վայր ընկաւ. Եւ այն տան կործանումը մեծ եղաւ։