ՂՈՒԿԱՍ15
- 1Եւ բոլոր մաքսաւորներն եւ մեղաւորները մօտենում էին նորան, որ լսեն նորանից։
- 2Եւ Փարիսեցիներն եւ դպիրները տրտնջում էին եւ ասում, թէ Սա ընդունում է մեղաւորներին եւ նորանց հետ ուտում։
- 3Եւ այս առակն ասեց նորանց։
- 4Ձեզանից ո՞վ է այն մարդը, որ հարիւր ոչխար ունենայ, եւ նորանցից մէկը կորցնէ. Չի՞ թողիլ իննսուն եւ ինը անապատումը, եւ այն կորածի ետեւից գնալ, մինչեւ որ գտնէ նորան։
- 5Եւ երբոր գտնէ, ուրախանալով իր ուսերի վերայ կ’դնէ նորան։
- 6Եւ տուն գալով, բարեկամներին եւ դրացիներին կ’կանչէ եւ նորանց կ’ասէ. Ուրախացէք ինձ հետ. Որովհետեւ իմ կորած ոչխարը գտայ։
- 7Ասում եմ ձեզ, թէ այսպէս ուրախութիւն կ’լինի երկնքումը մէկ մեղաւորի համար, որ ապաշխարէ, քան թէ իննսուն եւ ինն արդարների համար, որոնց ապաշխարհութիւն պէտք չէ։
- 8Կամ ո՞վ է այն կինը, որ տասը դրամ ունենայ, եւ եթէ մէկ դրամ կորցնէ, ճրագ չի՞ վառիլ եւ տունն աւելել եւ սաստիկ որոնել, մինչեւ որ գտնէ։
- 9Եւ երբոր կ’գտնէ, բարեկամներին եւ դրացիներին կ’կանչէ եւ կ’ասէ. Ուրախացէք ինձ հետ. Որովհետեւ դրամը գտայ, որ կորցրել էի։
- 10Ասում եմ ձեզ, այսպէս էլ Աստուծոյ հրեշտակների առաջին ուրախութիւն կ’լինի մէկ մեղաւորի համար որ կ’ապաշխարէ։
- 11Եւ ասեց. Մի մարդ երկու որդի ունէր.
- 12Եւ նորանցից փոքրն ասեց հօրը. Հայր, տուր ինձ ինչ որ բաժին կ’հասնէ ինձ ստացուածքիցդ, եւ նա ապրանքը բաժանեց նորանց։
- 13Եւ շատ օր չ’անցած՝ փոքր որդին ամեն բաները ժողովեց հեռու երկիր գնաց. Եւ այնտեղ իր ստացուածքը վատնեց, անառակ ապրելով։
- 14Եւ երբոր բոլորը հատցրեց, սաստիկ սով եղաւ այն երկրումը եւ ինքն սկսեց չքաւորել։
- 15Եւ գնաց այն երկրի քաղաքացիների մէկի մօտ մտաւ. Եւ նա նորան ուղարկեց իր յանդը որ խոզ արածեցնէ։
- 16Եւ նա ցանկանում էր՝ իր փորն լեցնել այն եղջիւրներովն, որ խոզերն ուտում էին, բայց ոչ ով չէր տալիս նորան։
- 17Եւ ինքն իրան գալով ասեց. Քանի՜ վարձկաններ ունի իմ հայրը՝ հացով լցուած. Եւ ես այստեղ սովամահ կորչում եմ։
- 18Վեր կենամ գնամ իմ հօր մօտ, եւ նորան ասեմ. Հայր, մեղանչեցի երկնքի դէմ եւ քո առաջին։
- 19Եւ այլեւս արժանի չեմ քո որդի կոչուելու. Ինձ քո վարձկանների մէկի պէս արա։
- 20Եւ վերկացաւ եկաւ իր հօր մօտ, Եւ դեռ որ նա հեռու էր, հայրը տեսաւ նորան եւ գութը շարժեց. Եւ վազեց՝ նորա վզովն ընկաւ, եւ համբուրեց նորան։
- 21Եւ որդին ասեց նորան. Հայր, մեղանչեցի երկնքի դէմ եւ քո առաջին, եւ այլ եւս չեմ արժանի քո որդի կոչուելու։
- 22Հայրն էլ ասեց իր ծառաներին. Առաջի պատմուճանը հանեցէք եւ հագցրէք նորան, եւ մատանի դրէք նորա ձեռքին, եւ կօշիկներ նորա ոտներին։
- 23Եւ մսացու եզը բերէք մորթեցէք, եւ ուտենք՝ ուրախ լինենք.
- 24Որ այս իմ որդին մեռած էր, եւ կենդանացաւ. Եւ կորած էր, եւ գտնուեցաւ. Եւ սկսեցին զուարճանալ։
- 25Եւ նորա մեծ որդին յանդումն էր. Եւ երբոր եկաւ տանը մօտեցաւ, երգերի եւ պար գալու ձայնը լսեց։
- 26Եւ ծառաներից մէկին կանչեց իրան մօտ, հարցնում էր թէ այդ ի՞նչ է։
- 27Նա էլ ասեց նորան. Թէ Եղբայրդ եկել է, եւ քո հայրը մսացու եզը մորթեց, որովհետեւ ողջ եւ առողջ ընդունեց նորան։
- 28Եւ նա բարկացաւ, եւ չէր ուզում ներս մտնել, բայց հայրը դուրս եկաւ, աղաչում էր նորան։
- 29Նա էլ պատասխանեց եւ ասեց հօրը. Ահա այսքան տարի է, որ քեզ ծառայում եմ, եւ քո պատուէրից երբէք դուրս չեմ եկել. Բայց ինձ երբէք մի ուլ չ’տուիր, որ իմ բարեկամների հետ ուրախ լինէի։
- 30Իսկ երբոր այդ քո որդին եկաւ, որ քո ստացուածքը պոռնիկների հետ կերաւ, մսացու եզը մորթեցիր դորա համար։
- 31Նա էլ ասեց նորան. Որդեակ, դու ամեն ժամանակ ինձ հետ ես, եւ ամեն ինչ որ իմս է՝ քոնն է։
- 32Բայց ուրախ լինել եւ խնդալ պէտք էր. որ այս քո եղբայրը մեռած էր եւ կենդանացաւ. Կորած էր եւ գտնուեցաւ։