ՂՈՒԿԱՍ12
- 1Այն միջոցին երբոր հազարներով ժողովուրդները դիզվում էին՝ մինչեւ որ իրար կոխ էին տալիս, սկսեց իր աշակերտներին ասել. Առաջ ձեր անձերը զգոյշ պահեցէք Փարիսեցիների խմորիցը, որ է կեղծաւորութիւնը։
- 2Որովհետեւ ոչինչ չ’կայ ծածուկ, որ չ’յայտնուի. Եւ թագուն, որ չ’իմացուի։
- 3Ուստի ինչ որ խաւարումն ասեցիք, լոյսի մէջ կ’լսուի. Եւ ինչ որ ներսի սենեակներումն ականջում խօսեցիք, կտուրների վերայ կ’քարոզուի։
- 4Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ բարեկամներին. Մի վախենաք նորանցից՝ որ մարմինն սպանում են, եւ նորանից յետոյ աւելի բան չ’ունին՝ որ անեն։
- 5Բայց ցոյց տամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք. Նորանից վախեցէք, որ սպանելուց յետոյ իշխանութիւն ունի գեհենի մէջ գցելու. Այո՛, ասում եմ ձեզ՝ Նորանից վախեցէք։
- 6Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկ երկու դանկի են ծախվում. Եւ նորանցից մէկն էլ Աստուծոյ առաջին մոռացուած չէ։
- 7Բայց ձեր գլխի բոլոր մազերն էլ համարուած են. Ուրեմն մի վախենաք. Որովհետեւ դուք շատ ճնճղուկներից աւելի լաւ էք։
- 8Իսկ ասում եմ ձեզ, թէ Ամեն ով որ ինձ մարդկանց առաջին դաւանէ, մարդի Որդին էլ նորան կ’դաւանէ Աստուծոյ հրեշտակների առաջին։
- 9Եւ ով որ ինձ ուրանայ մարդկանց առաջին, նա էլ կ’ուրացուի Աստուծոյ հրեշտակների առաջին։
- 10Եւ ամեն ով որ մարդի Որդու դէմ բան ասէ, կ’թողուի նորան. Բայց ով որ Սուրբ Հոգու դէմ հայհոյեց, նորան չի թողուիլ։
- 11Եւ երբոր տանեն ձեզ ժողովարանները եւ դատաւորների եւ պետութիւնների առաջին, հոգս մի՛ անէք՝ թէ ինչպէս եւ ի՛նչ պատասխանէք, կամ ի՛նչ ասէք։
- 12Որովհետեւ Սուրբ Հոգին նոյն ժամումը կ’սովորեցնէ ձեզ՝ թէ ինչ պէտք է խօսել։
- 13Եւ ժողովրդիցը մէկն ասեց նորան. Վարդապետ, իմ եղբօրն ասիր, որ ժառանգութիւնն ինձ հետ բաժանէ։
- 14Նա էլ ասեց նորան. Մարդ, ո՞վ կարգեց ինձ ձեզ վերայ դատաւոր կամ բաժանարար։
- 15Եւ նորանց ասեց. Տեսէք եւ զգոյշ կացէք ագահութիւնիցը, որ մարդիս ստացուածքի առաւելութիւնիցը չէ նորա կեանքը։
- 16Եւ նորանց մի առակ խօսեց եւ ասեց. Մի հարուստ մարդի արտը առատ պտուղ տուաւ։
- 17Եւ նա իր մտքումը մտածում էր եւ ասում. Ի՞նչ անեմ, որ տեղ չունիմ որ իմ պտուղներն այնտեղ ժողովեմ։
- 18Եւ ասեց. Այս կ’անեմ. Իմ շտեմարանները կ’քանդեմ, եւ աւելի մեծերը կ’շինեմ, եւ իմ բոլոր բերքերն ու բարիքները այնտեղ կ’ժողովեմ։
- 19Եւ իմ անձին կ’ասեմ. Ով անձն, շատ բարիքներ ունիս շատ տարիների համար ամբարուած. Հանգստացիր, կեր, խմիր, զուարճացիր։
- 20Բայց Աստուած նորան ասեց. Ա՛նմիտ. հէնց այս գիշեր հոգիդ քեզանից ետ կ’պահանջեն. ապա այս որ պատրաստեցիր՝ ո՞ւմ կ’լինի։
- 21Այսպէս էլ նա՝ որ իր անձի համար գանձ է հաւաքում, եւ Աստուծով չէ հարուստ։
- 22Իր աշակերտներին էլ ասեց. Դորա համար ասում եմ ձեզ. հոգս մի անէք ձեր կեանքի համար՝ թէ ինչ պիտի ուտէք. Ոչ էլ մարմնի համար՝ թէ ինչ պիտի հագնիք։
- 23Հոգին աւելի է կերակուրիցը, եւ մարմինը՝ հագուստիցը։
- 24Մտիկ արէք ագռաւներին. Որ ոչ սերմում են եւ ոչ հնձում են. Որոնք ոչ շտեմարաններ ունին եւ ոչ ամբարներ, եւ Աստուած կերակրում է նորանց. Դուք ո՞րքան աւելի արժէք ունիք թռչուններիցը։
- 25Ձեզանից ո՞վ կարող է իր հոգս անելովն իր հասակի վերայ մի կանգուն աւելացնել։
- 26Արդ եթէ ամենափոքր բանի համար կարող չէք, ի՞նչու էք ուրիշ բաների համար հոգս անում։
- 27Մտիկ արէք շուշաններին. Ինչպէս են մեծանում. Ոչ ջանք են անում եւ ոչ մանում. Բայց ասում եմ ձեզ Սողոմոնն էլ իր բոլոր փառքի մէջ նորանց մէկի նման չ’հագաւ։
- 28Իսկ եթէ յանդի խոտն, որ այսօր կայ եւ էգուց փռան մէջ է գցվում, Աստուած այնպէս է հագցնում, ո՞րքան եւս առաւել ձեզ, թերահաւատներ։
- 29Եւ դուք մի որոնէք թէ ինչ ուտէք կամ ինչ խմէք, եւ մի գրգռուիք։
- 30Որովհետեւ այդ բոլոր բաներն աշխարհքի հեթանոսներն են որոնում. Բայց ձեր Հայրը գիտէ՝ որ դորանք ձեզ պէտք են։
- 31Սակայն Աստուծոյ արքայութիւնը խնդրեցէք, եւ այդ բոլորը կ’աւելանայ ձեզ։
- 32Մի վախենար, փոքր հօտ. որովհետեւ ձեր Հայրը հաճեցաւ, որ արքայութիւնը տայ ձեզ։
- 33Ձեր ստացուացքը ծախեցէք եւ ողորմութիւն տուէք. ձեզ համար չ’հինացող քսակներ շինեցէք՝ անպակաս գանձ՝ երկնքումը, որտեղ գող չէ մօտենում եւ ոչ էլ ցեց է ապականում։
- 34Որովհետեւ որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ էլ ձեր սրտերը կ’լինին։
- 35Թող ձեր գօտիները պինդ կապուած լինին մէջքին, եւ ճրագները վառուած։
- 36Եւ դուք նման եղէք մարդկանց, որ սպասում են իրանց տիրոջը, թէ նա երբ ետ կ’դառնայ հարսանիքից. Որ երբոր գայ եւ դուռը թակէ, շուտով բանան նորա համար։
- 37Երանի այն ծառաներին, որ տէրը գալիս՝ արթուն գտնէ նորանց. Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, թէ գօտին մէջքը կ’կապէ եւ նորանց սեղան կ’նստեցնէ եւ առաջ եկած կ’ծառայէ նորանց։
- 38Եւ եթէ երկրորդ կամ երրորդ պահին գայ՝ եւ այնպէս գտնէ, երանի այն ծառաներին։
- 39Բայց սա իմացէք, որ եթէ տան տէրը գիտենար՝ թէ գողն որ ժամին կ’գայ. Արթուն կ’կենար եւ թող չէր տալ իր տունը ծակել։
- 40Արդ դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, որ չէք կարծում, մարդի Որդին կ’գայ։
- 41Եւ Պետրոսը ասեց նորան. Տէր, այդ առակը մե՞զ ես ասում, թէ ամենքին էլ։
- 42Տէրն էլ ասեց. Ուրեմն ո՞վ է այն հաւատարիմ եւ իմաստուն տնտեսը, որին իր տէրը իր գերդաստանի վերայ կարգեց, որ նորանց կերակուրը տայ ժամանակին։
- 43Երանի այն ծառային, որ իր տէրը՝ երբոր գայ, այնպէս անելիս գտնէ նորան։
- 44Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, թէ իր բոլոր ստացուածքների վերայ կ’դնէ նորան։
- 45Բայց եթէ այն ծառան իր սրտումն ասէ, Իմ տէրն ուշանում է գալու, եւ սկսէ ծառաներին եւ աղախիններին ծեծել, ուտել ու խմել եւ արբենալ,
- 46Կ’գայ այն ծառայի տէրն այն օրը, որ նա չէ սպասում, եւ այն ժամին, որ նա չ’գիտէ, եւ նորան միջիցը կ’կտրէ, եւ նորա բաժինն անհաւատարիմների հետ կ’դնէ։
- 47Եւ այն ծառան, որ իր տիրոջ կամքը գիտենալով չէ պատրաստէլ եւ ոչ էլ արել նորա կամքի պէս, շատ ծեծ կ’ուտէ։
- 48Եւ նա որ չ’գիտենալով ծեծի արժանի բան գործեց, քիչ կ’ծեծուի. Այն ամենին որ շատ տրուեց՝ նորանից շատ կ’ուզուի. Եւ ում որ շատ պահ տրուեց՝ նորանից էլ աւելի կ’պահանջեն։
- 49Ես եկայ որ կրակ գցեմ երկրիս վերայ. Եւ ի՞նչ ուզում եմ, եթէ արդէն իսկ բորբոքուել է։
- 50Բայց մի մկրտութիւն ունիմ մկրտուելու. Եւ ի՜նչպէս հոգս եմ քաշում, մինչեւ որ կատարուի։
- 51Կարծո՞ւմ էք թէ ես եկայ խաղաղութիւն տալ երկրիս վերայ. Ոչ, ասում եմ ձեզ, այլ բաժանմունք։
- 52Որովհետեւ այսուհետեւ հինգ հոգի մէկ տան մէջ բաժին բաժին կ’լինին, երեքը երկուսի դէմ, եւ երկուսն երեքի դէմ։
- 53Հայրը կ’բաժանուի որդուցը, եւ որդին հօրիցը, մայրն աղջկանիցը, եւ աղջիկը մօրիցը, սկեսուրը հարսիցը, եւ հարսն իր սկեսրիցը։
- 54Եւ ժողովուրդներին էլ ասեց. Երբոր տեսնում էք արեւմուտքիցն ամպ դուրս գալիս, շուտով ասում էք. Անձրեւ կ’գայ, եւ այնպէս է լինում.
- 55Եւ հարաւային քամին փչելիս, ասում էք՝ թէ Շոք կ’լինի, եւ այնպէս է լինում.
- 56Կեղծաւորներ, երկրի եւ երկնքի երեսը գիտէք փորձել. Բայց ի՞նչպէս չէք այս ժամանակը փորձում։
- 57Եւ ի՞նչու իսկ ձեզանից էլ չէք ընտրում արժանին։
- 58Երբոր քո ոսոխի հետ իշխանի մօտ ես գնում, ճանապարհին տուր տալիքը, որ նորա ձեռիցն ազատուիս. Մի գուցէ քեզ դատաւորի մօտ քաշէ, եւ դատաւորը քեզ դահճին մատնէ, եւ դահիճը բանտի մէջ գցէ։
- 59Ասում եմ քեզ. Այնտեղից դուրս չես գալ, մինչեւ որ վերջի լուման էլ չ’վճարես։