ԵՐԵՄԻԱ9
- 1Երանի՜ թէ գլուխս ջուր լինէր, եւ աչքերս՝ արտասուքի աղբիւր. Եւ ես լաց կ’լինէի ցերեկ եւ գիշեր իմ ժողովրդի աղջկայ սպանուածների վերայ։
- 2Ո՜հ թէ ինձ անապատի մէջ ուղեւորների իջեւան տային. Եւ ես կ’ձգէի իմ ժողովուրդը եւ կ’գնայի նորանց մօտից, որովհետեւ նորանք ամենքը շնացողներ են, խաբեբաների խումբ են։
- 3Եւ նորանք լարում են իրանց լեզուները սուտի համար իբրեւ իրանց աղեղը, եւ ոչ թէ ճշմարտութեամբ են քաջանում երկրի վերայ, որովհետեւ մի չարութիւնից դուրս են գալիս մտնում միւսը, եւ ինձ չեն ճանաչում, ասում է Տէրը։
- 4Ամեն մարդ զգուշանայ իր ընկերիցը, եւ ամենեւին մէկ եղբօր մի ապաւինէք, որովհետեւ ամեն եղբայր խաբում է խաբէութեամբ եւ ամեն ընկեր ման է գալիս բանսարկութեամբ։
- 5Եւ ամեն մարդ նենգում է իր ընկերին, եւ ճշմարտութիւն չեն խօսում, սովորեցրել են իրանց լեզուն սուտ ասելու, անիրաւութիւն անելով յոգնում են։
- 6Քո բնակութիւնը խարդախութեան մէջ է. Խարդախութեան համար չեն ուզում ինձ ճանաչել, ասում է Տէրը։
- 7Դորա համար Զօրաց Տէրը այսպէս է ասում. Ահա ես նորանց պիտի հալեցնեմ եւ նորանց փորձեմ, որովհետեւ էլ ի՞նչպէս անեմ ես իմ ժողովրդի աղջկայ հետ։
- 8Մահաբեր նետ է նորանց լեզուն՝ նենգութիւն է խօսում, բերանովը խաղաղութիւն է խօսում իր ընկերի հետ, իսկ իր սրտումը դարան է պատրաստում նորան։
- 9Սորանց համար ես նորանց չ’այցելե՞մ, ասում է Տէրը. Կամ մի այսպիսի ազգից իմ հոգին վրէժ չ’առնէ՞։
- 10Սարի մասին բարձրաձայն պիտի լաց լինեմ եւ ողբամ, եւ անապատի արօտների համար կոծ անեմ, որովհետեւ այրուել են, անցնող չ’կայ, եւ խաշինքների ձայն չեն լսում, երկնքի թռչուններիցը մինչեւ անասունը փախան գնացին։
- 11Եւ ես Երուսաղէմը պիտի անեմ փլատակների դէզեր՝ չագալների բնակարան. Եւ Յուդայի քաղաքները ամայի պիտի շինեմ որ բնակող չ’լինի։
- 12Ո՞վ է այն իմաստուն մարդը, որ սա հասկանայ. Եւ այն՝ ինչ որ խօսել է Տիրոջ բերանը դէպի նորան, եւ պատմէ այն, թէ երկիրը ի՞նչու համար է փչացել, եւ այրուել անապատի պէս, որ անցնող չ’կայ։
- 13Եւ Տէրն ասեց. Նորա համար որ թողեցին իմ օրէնքը որ ես դրել էի նորանց առաջին, եւ իմ ձայնը չ’լսեցին եւ նորանում չ’վարուեցան։
- 14Այլ գնացին իրանց սրտի կամակորութեան ետեւից, եւ այն Բահաղների ետեւից, որ իրանց հայրերը սովորեցրին իրանց։
- 15Սորա համար այսպէս է ասում Զօրաց Տէրը՝ Իսրայէլի Աստուածը. Ահա ես այս ժողովրդին օշինդր եմ ուտեցնելու, եւ լեղի ջուր եմ խմեցնելու։
- 16Եւ նորանց պիտի ցրուեմ ազգերի մէջ, որոնց ոչ իրանք գիտէին, ոչ իրանց հայրերը, եւ նորանց ետեւից պիտի սուրն ուղարկեմ, մինչեւ որ նորանց վերջացնեմ։
- 17Այսպէս է ասում Զօրաց Տէրը. Մտածեցէք եւ լալկան կանայք կանչեցէք, որ գան, եւ այս բանում վարպետ կնիկների ետեւից մարդ ուղարկեցէք, որ գան։
- 18Եւ շուտով գան եւ մեզ վերայ բարձրացնեն ողբը, եւ մեր աչքերը արտասուք թափեն, եւ մեր արտեւանունքներից ջուրեր յորդեն։
- 19Որովհետեւ Սիօնից ողբի ձայն լսուեցաւ՝ Ինչպէ՜ս կործանուեցանք, շատ ամաչեցինք. Որովհետեւ ձգեցինք երկիրը, ըստ որում դէն էին գցել մեր բնակարանները։
- 20Ուրեմն, ով կանայք, լսեցէք Տիրոջ խօսքը, եւ ձեր ականջն ընդունէ նորա բերանի խօսքը, եւ ձեր աղջկերանցը ողբ սովորեցրէք, եւ ամեն մէկ կին իր ընկերին՝ լաց։
- 21Որովհետեւ մահը վեր ելաւ մեր պատուհանները, մտաւ մեր պալատները, որ բնաջինջ անէ երեխային փողոցից, երիտասարդներին՝ հրապարակներից։
- 22Ասիր թէ Տէրն այսպէս է ասում. Թէ Մարդկանց դիակները վայր պիտի ընկնեն ինչպէս աղբը՝ դաշտի երեսի վերայ, եւ ինչպէս խուրձերը՝ հնձողի ետեւին, որ ժողովող չ’լինի։
- 23Այսպէս է ասում Տէրը. Իմաստունը իր իմաստութիւնովը չ’պարծենայ, եւ զօրաւորը իր զօրութիւնովը չ’պարծենայ, հարուստը իր հարստութիւնովը չ’պարծենայ.
- 24Այլ սորանով պարծենայ, ով որ պարծենում է, թէ հասկանում եւ ճանաչում է ինձ, որ ես եմ Տէրը, որ երկրի վերայ ողորմութիւն, իրաւունք եւ արդարութիւն եմ անում, որ ես սորանց եմ հաւանում, ասում է Տէրը։
- 25Ահա օրեր կ’գան, ասում է Տէրը, որ պիտի այցելեմ բոլոր թլփատուածներին եւ անթլփատներին,
- 26Եգիպտոսին եւ Յուդային եւ Եդովմին, եւ Ամմոնի որդկանցը եւ Մովաբին, եւ բոլոր մօրուքների ծայրը կտրողներին, որ բնակվում են անապատումը. Որովհետեւ բոլոր ազգերը անթլփատ են, բայց բոլոր Իսրայէլի տունը անթլփատ է սրտով։