ԵՍԱՅԻԱ8
  • 1Եւ Տէրն ինձ ասեց. Առ քեզ համար մի մեծ տոմս, եւ գրիր նորա վերայ մարդի գրչով Մահէր-շալալ-հաշ-բազի մասին։
  • 2Եւ ես ինձ համար հաւատարիմ վկաներ եմ բռնելու Ուրիա քահանային եւ Բարաքիայի որդի Զաքարիային։
  • 3Եւ ես մօտեցայ մարգարէուհիին, եւ նա յղացաւ եւ մի որդի ծնեց, եւ Տէրն ինձ ասեց. Նորա անունը կոչիր Մահէր-շալալ-հաշ-բազ։
  • 4Որովհետեւ մանուկը Հայրս ու մայրս կանչելը սովորելուց առաջ վեր կ’առնուի Դամասկոսի հարստութիւնը եւ Սամարիայի աւարը կ’տարուի Ասորեստանի թագաւորի առաջը։
  • 5Եւ Տէրը դարձեալ խօսեց ինձ հետ եւ ասեց.
  • 6Որովհետեւ այս ժողովուրդը արհամարհում է Սիլօվայի հանդարտ հոսող ջուրերը, եւ զուարճանում է Ռասինով եւ Ռովմելայի որդիովը,
  • 7Ուրեմն նորա համար Տէրը նորանց վերայ կ’հանէ գետի զօրաւոր եւ առատ ջուրերը, այսինքն Ասորեստանի թագաւորին եւ նորա բոլոր զօրութիւնը. Եւ նա վեր կ’բարձրանայ իր բոլոր յատակներիցը, եւ կ’անցնէ իր բոլոր եզերքներիցը։
  • 8Եւ կ’յորդէ Յուդայի մէջ, կ’ողողէ կ’անցնէ եւ մինչեւ պարանոցը կ’հասնէ. Եւ նորա թեւերի տարածութիւնը լցնելու է քո երկրի լայնութիւնը, ով Էմմանուէլ։
  • 9Չարացէք, ով ազգեր, բայց պիտի սարսափէք. Եւ ականջ դրէք, ով երկրի հեռու տեղերը. Պատրաստուեցէք, բայց պիտի սարսափէք, պատրաստուեցէք, բայց պիտի սարսափէք։
  • 10Խորհուրդ հնարեցէք, բայց պիտի խափանուի. Խօսեցէք խօսք, բայց պիտի չ’հաստատուի. Որովհետեւ Աստուած մեզ հետ է։
  • 11Սորա համար այսպէս ասեց ինձ Տէրը իր ձեռքի զօրութեամբը, եւ ինձ խրատեց չ’գնալ այս ժողովրդի ճանապարհովը, ասելով.
  • 12Մի ասէք Դաշնակցութիւն այն բոլորին, որին այս ժողովուրդը դաշնակցութիւն է ասում. Եւ նորա վախովը մի վախենաք եւ մի զարհուրէք։
  • 13Զօրաց Տիրոջը՝ այո նորան սրբեցէք. Եւ նա լինի ձեր երկիւղը եւ ձեր զարհուրանքը։
  • 15Եւ նորանցում շատերը կ’գլորուեն. Եւ վայր կ’ընկնեն եւ կ’փշրուեն, եւ որոգայթը կ’ընկնեն ու կ’բռնուեն։
  • 16Կապիր վկայութիւնը, կնքիր օրէնքը իմ աշակերտների մէջ։
  • 17Եւ ես սպասում եմ Տիրոջը, որ ծածկել է իր երեսը Յակոբի տանիցը, եւ յոյս ունիմ նորան։
  • 18Ահա ես եւ այն զաւակները, որ Տէրը տուաւ ինձ, որ նշաններ եւ սքանչելիքներ լինին Իսրայէլումը Զօրաց Տիրոջ կողմանէ, որ բնակվում է Սիօն սարի վերայ։
  • 19Եւ երբոր ձեզ ասեն. Հարցրէք մեռելահարցուկներին եւ վհուկներին, եւ փսփսողներին ու քրթմնչողներին, դուք էլ նորանց ասեցէք. Չէ՞ որ ժողովուրդը պէտք է իր Աստուծուն հարցնէ. Կենդանիների համար մեռածների՜ն դիմէ։
  • 20Օրէնքին ու վկայութեանը դիմեցէք, եթէ նորանք չ’խօսեն այս խօսքի համեմատ, նորանք արշալոյս չ’ունին։
  • 21Եւ անցնում են նորանում վշտացած եւ սոված. Եւ երբոր նա սովածանում է՝ բարկանում է, եւ անիծում է իր թագաւորին եւ իր Աստուծուն, եւ դառնում է դէպի վեր,
  • 22Եւ երկրին է մտիկ տալիս, եւ ահա վիշտ ու խաւար, նեղութեան մէգ, եւ մթութեան մէջ քշուած. Որովհետեւ մթին չի մնալ, ուր որ նեղութիւն կայ։
← Ցանկ