ՍԱՂՄՈՍ139
- 1Երգողների գլխաւորին. Դաւիթի Սաղմոս։ Տէր, դու քննում ես ինձ եւ ճանաչում ես ինձ։
- 2Դու գիտես իմ նստիլն ու վեր կենալը, հեռուանց իմանում ես իմ մտածմունքները։
- 3Իմ գնալն ու պառկելը քննում ես. Եւ իմ բոլոր ճանապարհները գիտես.
- 4Որովհետեւ դեռ բնաւ խօսք չ’կայ իմ լեզուի վերայ. Ահա, ով Տէր, դու ամենը գիտում ես։
- 5Իմ ետեւիցն եւ առաջիցը պատում ես ինձ, եւ քո ձեռքը դրել ես ինձ վերայ։
- 6Այս գիտութիւնը ինձ համար շատ զարմանալի է, բարձր է, չեմ կարող հասնել նորան։
- 7Ո՞ւր գնամ քո Հոգիիցը. Եւ քո երեսիցն ո՞ւր փախչեմ։
- 8Եթէ վերանամ երկինքը՝ դու այնտեղ ես. Եւ եթէ դժոխքը փաթաթուիմ, ահա դու այնտեղ ես։
- 9Եթէ արշալուսի թեւերն առնեմ եւ ծովի վերջի ծայրերումը բնակուեմ,
- 10Այնտեղ էլ քո ձեռքը կ’առաջնորդէ ինձ, եւ քո աջը կ’պահէ ինձ։
- 11Եւ եթէ ասեմ. Թող խաւարն ինձ ծածկէ. Այն ժամանակ գիշերն էլ լոյս կ’լինի իմ շուրջը։
- 12Մութն էլ քեզ համար խաւար չէ, գիշերն էլ ցերեկի պէս լոյս է. Խաւարն էլ լոյսի պէս է քեզ համար։
- 13Որովհետեւ դու ստեղծեցիր իմ երիկամունքներումը, եւ ծածկեցիր ինձ իմ մօր որովայնումը։
- 14Գոհանում եմ քեզանից, որ ահաւոր եւ զարմանալի կերպով ստեղծուեցայ. Զարմանալի են քո գործերը, եւ իմ անձը լաւ հասկացել է։
- 15Իմ ոսկորները չ’ծածկուեցան քեզանից, երբոր ես ստեղծուեցայ ծածուկ տեղը. Եւ երկրի խորութիւններումը ճարտարութիւնով կազմուեցայ։
- 16Քո աչքերը տեսան իմ կերպարանքը՝ դեռ անպատրաստ. Եւ քո գրքումը գրուած էին այն բոլոր օրերը որ լինելու էին՝ երբոր նորանցից մէկը դեռ չ’կար։
- 17Քանի՜ պատուական են ինձ համար քո խորհուրդները, ով Աստուած. Քանի՜ մեծ է նորանց թիւը։
- 18Եթէ համարեմ նորանց՝ աւազիցը շատ են. Զարթնեցի, եւ դեռ քեզ հետ եմ։
- 19Երանի թէ ամբարիշտներն սպանես, ով Աստուած. Եւ դուք, ով արիւնահեղ մարդիկ, հեռացէք ինձանից։
- 20Նորանք քեզ հակառակ են խօսում նենգութիւնով. Եւ քո թշնամիքը սուտ երդում են անում։
- 21Ես չե՞մ ատում քեզ ատողներին, ով Տէր. Եւ քեզ դէմ ապստամբողներից չե՞մ զզվում։
- 22Կատարեալ ատելութիւնով ատում եմ նորանց. Նորանք ինձ թշնամի են դառել։
- 23Փորձիր ինձ, ով Աստուած, եւ ճանաչիր իմ սիրտը. Քննիր ինձ եւ ճանաչիր իմ մտածմունքները.
- 24Եւ տես, թէ որ չար ճանապարհում լինեմ, եւ առաջնորդիր ինձ դէպի յաւիտենական ճանապարհը։