ՅՈԲ6
- 1Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
- 2Ո՜հ եթէ կշռով կշռուէր իմ տրտմութիւնը, եւ իմ ցաւերը միանգամայն կշռքի մէջ դրուէին։
- 3Որովհետեւ հիմա ծովերի աւազիցը ծանր է. Նորա համար իմ խօսքերը բարբաջանք են.
- 4Որովհետեւ Ամենակարողի նետերն ինձանում են, նորանց թոյնը ծնում է իմ հոգիին, Աստուծոյ արհաւիրքները շարուել են ինձ դէմ։
- 5Մի՞թէ ցիռը կ’զռայ խոտի կշտին. Կամ եզը կ’բառաչէ՞ իր կերակրի մօտին։
- 6Մի՞թէ անհամ բանը կ’ուտուի առանց աղի, կամ հա՞մ կայ ձուի սպիտակուցի մէջ։
- 7Այն որ սիրտս չէր ուզում դիպչել, նա է եղել իմ զզուելի ուտելիքը։
- 8Երանի թէ ուզածս կատարուէ՜ր. Եւ իմ ակնկալածը տա՜ր Աստուած.
- 9Եւ հաւանէ՜ր Աստուած ինձ ջարդելու, եւ ձեռքն արձակէ՜ր ու ինձ կտրէր։
- 10Այն ժամանակ դեռ մխիթարութիւն կ’ունենայի, եւ կ’ոստոստէի անխնայ ցաւի մէջ, որ չեմ ուրացել Սուրբի խօսքերը։
- 11Ի՞նչ է իմ ոյժը որ դիմանամ. Եւ ի՜նչ է իմ վերջը, որ երկայնամիտ լինիմ։
- 12Կամ քարերի՞ զօրութիւնն է իմ զօրութիւնը. Կամ իմ մարմինը պղի՞նձ է։
- 13Կամ չէ՞ որ մօտիս օգնութիւն չ’կայ. Եւ յաջողութիւնը հեռացած է ինձանից։
- 14Հալումաշ եղողին ողորմութիւն է պէտք իր բարեկամիցը, թէեւ նա Ամենակարողի վախն էլ թողած լինէր։
- 15Իմ եղբայրները խաբում են հեղեղատի պէս, ձորի պէս, որով հեղեղներ են անցել։
- 16Որոնք պղտորած են սառից, նորանցում ձիւն է ծածկուած.
- 17Տաքանալիս՝ դադարում են, շոգ ժամանակին իրանց տեղերիցը ցամաքում են։
- 18Նորանց ճանապարհների գնացքը պտոյտ է տալիս, հասնում են անապատին եւ կորչում են։
- 19Թեմայի կարաւանները նայեցին, Սաբայի ճանապարհորդները նորանց յուսացին.
- 20Ամաչեցին, որ յուսացել էին, մինչեւ այնտեղ գնացին, եւ ամօթահար եղան։
- 21Այսպէս հիմա դուք ոչինչ էք. Տեսաք սոսկալի բան եւ սարսափեցիք։
- 22Արդեօք ասե՞լ եմ, թէ ինձ համար բերէք, եւ ձեր ստացուածքիցը ընծայ տուէք ինձ համար.
- 23Եւ ինձ ազատեցէք իմ թշնամիի ձեռքիցը, եւ բռնաւորների ձեռքից ինձ փրկեցէք։
- 24Դուք սովորեցրէք ինձ եւ ես կ’լռեմ. Եւ ինչ որ սխալուել եմ հասկացրէք ինձ։
- 25Ի՜նչ թափանցիկ են ուղիղ խօսքերը. Բայց ի՞նչ է յանդիմանում ձեզանից եկած յանդիմանութիւնը։
- 26Արդեօք մտածո՞ւմ էք խօսքեր յանդիմանել. Յուսահատի խօսքերը քամիի խօսքեր են։
- 27Նոյն իսկ որբի վերայ վիճակ կ’գցէիք. Եւ ձեր բարեկամին կ’վաճառէիք։
- 28Բայց հիմա հաճեցէք ինձ նայելու, եւ ես մի՞թէ ձեր երեսին սուտ կ’ասեմ.
- 29Դարձէք խնդրեմ, որ անիրաւութիւն չ’լինի. Այո, դարձէք, տեսէք որ իմ արդարութիւնը նորանում է։
- 30Մի՞թէ իմ լեզուի վերայ անիրաւութիւն կայ. Մի՞թէ իմ քիմքը չէ զանազանում չար բաները։