«…որպեսզի անարատ Աստծու անբիծ և անմեղ զավակները լինեք այն կամակոր և խոտոր սերնդի մեջ, որի մեջ պիտի երևաք որպես աշխարհում լույս տվողներ: Փիլիպպեցիներին 2:15 Մեր անձերը խոնարհեցնելու արդյունքը շատ գեղեցիկ է` «մենք շողում ենք որպես աշխարհի լույս»։ Խոնարհությունը մեզ հնարավորություն է տալիս «շողալու, ինչպես աստղերը տիեզերքում» (Փիլիպպեցիներին 2:15): Այն Աստծու ժողովրդին բոլորովին տարբեր է դարձնում […]
Աստվածաշունչը խոսում է թե՛ օրենքի, թե՛ շնորհի մասին։ Օրենքն արտաքին դրսևորումն է, այն գրված է քարե տախտակների վրա՝ մեր աչքերի առաջ։ Այն ասում է. «Արա՛ սա, մի՛ արա դա»։ Սակայն այն մեր ներսում չէ։ Մեր ներսում հին բնությունն է։ Եվ այդ ապստամբ բնությունը հակառակվում է արտաքնապես քարե տախտակների վրա գրված օրենքին։ Սակայն շնորհն այլ է։ […]
«Ամոքիչ լեզուն կյանքի ծառ է»։ Առակաց 15:4 Որքա՜ն կարևոր և որքա՜ն վտանգավոր, որքա՜ն շինիչ և որքա՜ն կործանարար է մեր լեզուն․ մեր բերանից դուրս եկած խոսքերով մենք կարող ենք արդարանալ, կարող ենք նաև դատապարտվել։ Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ մեր լեզուն կարող է ճակատագրական դեր ունենալ մեր կյանքում։ Մենք երբեմն արտահայտություններ ենք օգտագործում, որոնց այդքան էլ ուշադրություն չենք […]
(Հատված «Փրկագնված արյամբ» գրքից) Խաչի գործը «կատարյալ է ամեն առումով, կատարյալ ամեն տեսանկյունից»: Նշանակություն չունի, թե որ տեսանկյունից եք նայում խաչին: Այն կատարյալ է: Ոչինչ անավարտ չի մնացել: «Ամեն բան, որ կյանքի և աստվածապաշտության համար հարկավոր է (2-րդ Պետրոս 1:3)» (և սա իր մեջ ներառում է ամեն բան), ապահովված է խաչի վրա Հիսուսի անձնազոհ մահվան […]
Հառելով մեր աչքերը Հիսուսի վրա (հատված «Հպարտությունն ընդդեմ խոնարհության» գրքից) Խոնարհության և խոցելիության հետ կապված այս զարմանալի սկզբունքն ինձ հիշեցնում է վաղ ժամանակների ավետարանիչ Դուայթ Լ. Մուդիի խոսքերից մեկը: «Ես երկար ժամանակ մտածում էի, որ Աստծու պարգևները մեկը մյուսի վերևում դրված դարակների մեջ էին, և որքան բարձրանում է մեր քրիստոնեական բնավորությունը, անքան հեշտությամբ ենք մենք […]
Ասեղի անցքը Ղուկասի 18-րդ գլխում մի ուշագրավ զրույց կա, որ տեղի ունեցավ Հիսուսի և ինչ-որ հարուստ իշխանի միջև: Իշխանը մի շատ կարևոր հարց տվեց Հիսուսին. «Բարի վարդապետ, ի՞նչ անեմ, որ հավիտենական կյանքը ժառանգեմ (18-րդ համար)»: Եկեք տեսնենք, թե Հիսուսն ինչպես պատասխանեց. «Պատվիրանները գիտես՝ “Մի՛ շնանցիր, մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, պատվի՛ր քո հորն ու […]
Մենք միշտ պետք է մտապահենք, որ այն մեղքի բուն էությունը, որի մեջ Ադամն ընկավ՝ փորձվելով սատանայից, ճիշտ նույնն էր, ինչ սատանայի սեփական մեղքին էությունը: Դա հպարտության մեղքն էր, որն առաջնորդեց Աստծու դեմ ապստամբության: Ծննդոց երրորդ գլխում սատանան Ադամին ու Եվային մոտեցավ իր իսկ գայթակղությամբ, որն էր անհնազանդություն Աստծու նկատմամբ: Եվ դա դրսևորվեց՝ ուտելով պարտեզի մեջտեղում […]
Հատված՝ «Փրկագնված արյամբ» գրքից Խաչի գործը «կատարյալ է ամեն առումով, կատարյալ ամեն տեսանկյունից»: Նշանակություն չունի, թե որ տեսանկյունից եք նայում խաչին: Այն կատարյալ է: Ոչինչ անավարտ չի մնացել: «Ամեն բան, որ կյանքի և աստվածապաշտության համար հարկավոր է (2-րդ Պետրոս 1:3)» (և սա իր մեջ ներառում է ամեն բան), ապահովված է խաչի վրա Հիսուսի անձնազոհ մահվան […]
Աստվածաշնչյան բարգավաճումը (հատված «Ինչո՞ւ հենց ինձ հետ» գրքից/Դերեկ Պրինս) Եթե դուք ուզում եք ունենալ բարգավաճման աստվածաշնչյան պատկերը, ապա այն չի համապատասխանում ժամանակակից ամերիկյան տեսակետին, որը հաճախ իր մեջ ներառում է Մերսեդես Բենզ ավտոմեքենա, մոդայիկ հագուստներ, Ռոլեքս ժամացույցներ և շատ փող: Ես սրանցից որևէ մեկին դեմ չեմ, բայց դրանք չեն ներկայացնում այն բարգավաճումը, որի մասին խոսվում […]
Գիտե՞ք արդյոք, թե ինչ ուժեր են ազդում ձեր կյանքի վրա։ Արդյո՞ք դուք կամ ձեր ընտանիքը շարունակ փորձառում է հիվանդություններ և դժբախտ պատահարներ։ Դուք զգո՞ւմ եք անդադար մտավոր, զգացմունքային կամ ֆինանսական ճնշում։ Արդյո՞ք դուք անընդհատ խառնաշփոթությունների մեջ եք։ Զարմանո՞ւմ եք, թե ինչու հաջողությունն ուրիշներին այդքան դյուրին է տրվում, բայց այն շրջանցում է ձեզ։ Աստվածաշնչի աշխարհահռչակ ուսուցիչ […]