ՀՈՒԼԻՍԻ 2. «ՄԻԱՎՈՐՈՒՄ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏ»

Ես միավորվել եմ Աստծո հետ և Նրա հետ հոգով մեկ եմ

Շատ կարևոր է հասկանալ մարդկային հոգու և շնչի տարբերությունը։ Շունչը չէ, որ միանում է Աստծուն, այլ՝ հոգին, քանի որ հոգին ստեղծվել է Աստծո հետ միության համար. իսկապես, այն չի կարող ապրել Աստծո հետ միությունից դուրս։ Վերստին ծնված քրիստոնյայի հոգին վերականգնման արդյունքում կարող է միանալ Աստծուն։

Թույլ տվեք ներկայացնել հոգու, շնչի և մարմնի բնույթների երեք պարզ նկարագրություններ։ Հոգին աստվածճանաչողությունն է։ Շունչն ինքնաճանաչողությունն է։ Մամինը աշխարհճանաչողությունն է։

Մեր հոգու միջոցով մենք ճանաչում ենք Աստծուն։ Մեր շնչի ոլորտում ճանաչում ենք ինքներս մեզ։ Իսկ մեր մարմնի և դրա զգայարանների միջոցով հարաբերվում ենք մեզ շրջապատող աշխարհի հետ։

Երբ մարդու հոգին վերամիավորվում է Աստծո հետ, այն կրկին վառվում է` ճրագ դառնալու համար։ Սուրբ Հոգով լցված՝ այն լուսավորում է մարդու ամբողջ ներքին էությունը, որը մինչ այդ խավար էր և օտարացած էր Աստծուց։ Մեզ պետք է հիշել, որ, երբ գրվում էր Աստվածաշունչը, ճրագը վառելու հումքը ձիթապտղի յուղն էր, իսկ վերջինս միշտ հանդես է գալիս որպես Սուրբ Հոգու օրինակ կամ խորհրդանիշ։

«Մարդիս հոգին Տիրոջ ճրագն է, նա քննում է սրտի բոլոր ներսը»։

Առակաց 20:27

Երբ մարդու հոգին վերամիավորվում է Աստծո հետ, և Սուրբ Հոգին գալիս լցնում է այդ ճրագը, ապա մարդու ներսի ճրագը՝ հոգին, լուսավորվում է՝ լույս սփռելով մարդու ամբողջ ներքին էության վրա։ Նա այլևս խավարում չէ։

Շնորհակալությու՛ն, Տե՛ր, որ ինձ միավորեցիր Քեզ հետ։ Ես հռչակում եմ, որ Տիրոջ հետ իմ միության մեջ Սուրբ Հոգու լուսավորման միջոցով ես այլևս խավարում չեմ։ Հռչակում եմ, որ միավորվել եմ Աստծո հետ և Նրա հետ հոգով մեկ եմ։ Ամեն։