Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 3:1-ը մեզ խրատում է, որ ճիշտ դավանություն անենք։ Այնուհետև, Եբրայեցիներին 4:14-ն ասում է, որ մեր «դավանությունը պինդ բռնենք»։ Երբ Աստվածաշունչը Հիսուսին մեր Քահանայապետն է կոչում, մենք անմիջապես գիտակցում ենք, որ մեր անունից արվող նրա ծառայությունը կազմվում է ըստ մեր դավանությունների։ Մեր դավանությունը պինդ բռնել նշանակում է, որ չպետք […]

Մոտենանք Սրբարանին Երբ քահանան խնկով և արյունով Սրբարան էր մտնում, նա պետք է յոթն անգամ ցողեր արյունը ողորմության աթոռի վրա, որը քավության պատկերն էր, ինչպես նաև յոթն անգամ՝ ողորմության աթոռի առջև։ Աստծո կանոնակարգը բոլորովին առանձնահատուկ էր. ոչ թե վեցն անգամ, ոչ թե ութն անգամ, այլ՝ յոթն անգամ։ Այնուհետև, Եսայայի գրքում գտնում ենք Հիսուսի զոհաբերության մարգարեական […]

Մոտենանք Սրբարանին։ Հին Կտակարանում Ղևտացիների գիրքը պարունակում է Իսրայելի՝ ահարոնյան քահանայության ծիսակարգերը։ Տերն ասաց. «Որովհետև մարմնի հոգին արյան մեջ է, և Ես ձեզ տվեցի այն, որ սեղանի վրա ձեր հոգիների համար քավություն անեք, որովհետև արյունն է, որ քավություն է անում իր մեջ եղող հոգով» (Ղևտացիներին 17:11)։ Դա մի զարմանահրաշ մարգարեություն է, որը Հիսուսի միջոցով իրականացավ […]

Մոտենանք Սրբարանին Պողոսը Եփեսոսի եկեղեցուն (ինչպես նաև մեզ բոլորիս) գրեց. «Բայց Աստված, որ հարուստ է ողորմությամբ, իր առատ սիրո համար, որով մեզ սիրեց, երբ մեռած էինք հանցանքներում, մեզ Քրիստոսի հետ կենդանացրեց։ …Նրա հետ մեզ հարություն տվեց և նրա հետ նստեցրեց երկնքում՝ Քրիստոս Հիսուսով»։ Եփեսացիներին 2:4-6 Ուշադրությու՛ն դարձրեք Հիսուսի հետ նույնանալու այս երեք փուլերին։ Առաջին, մենք […]

Մոտենանք Սրբարանին Ըստ Եբրայեցիներին 10:22-ի՝ անհրաժեշտ է չորս պարտադիր պայման կատարել՝ ողորմության աթոռին և Սրբարանի գահին մոտենալու համար։ Նախ պետք է «ճշմարիտ սիրտ» ունենալ, երկրորդ՝ «լիակատար հավատ», երրորդ՝ «մեր սրտերը չար խղճմտանքից մաքրված», և չորրորդ՝ «մեր մարմինը մաքուր ջրով լվացված»։ Եկե՛ք հակիրճ անդրադառնանք սրանցից յուրաքանչյուրին․ 1. Ճշմարիտ սիրտ. մենք Աստծուն մոտենում ենք մեր սրտով, այլ […]

ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 11. «ՄԵՐ ՀՈԳԵՎՈՐ ՆՊԱՏԱԿԸ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ «Դեպի կատարյալը գանք՝ առանց կրկին հիմքը դնելու մեռած գործերի ապաշխարության և Աստծուն հավատալու համար, և մկրտությունների ուսմունքի, ձեռնադրության, մեռելների հարության ու հավիտենական դատաստանի համար»։ Եբրայեցիներին 6:1-2 Մենք ջանում ենք գնալ դեպի կատարելություն։ Ցավոք, ինչպես արդեն նշել եմ, կատարելություն բառն անհրապույր է թվում քրիստոնյաների մեծամասնությանը մեղքից զուրկ կատարելության […]

ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 10. «ՈՒՐԱՆԱԼ ՄԵՐ ԿԱՄՔԸ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ Հին Կտակարանի քահանայի հատկանշական գործը զոհ մատուցելն էր։ Եվ այսպես, քահանա լինելով՝ Հիսուսը պետք է զոհ մատուցեր։ Քանի որ նա ղևտացի չէր, նա չէր կարող օրենքի զոհը մատուցել, ըստ այդմ նա մատուցեց իր յուրահատուկ քահանայական զոհը, որն իր աղոթքն էր։ «Նա, ով իր մարմնի օրերում սաստիկ աղաղակով […]

ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 9. «ԿԱՏԱՐԵԼ ՀՈՐ ԿԱՄՔԸ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ Եփեսացիներին 1:5-ում Պողոսն ասում է հավատացյալներին, որ Աստված մեզ «սահմանեց, որ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով իրեն որդեգիր լինենք»։ Ավելի ուշ նա նկարագրեց Աստծո նպատակն Իր զավակների համար Հռոմեացիներին 8:29-ում. «Որովհետև (Աստված) նրանց, ում առաջուց ճանաչեց, առաջուց էլ սահմանեց Իր Որդու պատկերին կերպարանակից լինել, որպեսզի նա (Հիսուսը) անդրանիկը լինի […]

ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 8. «ՇԻՆՈՒԹՅՈՒՆ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ Հոգևոր հասունության հասնելու համար Աստված հատուկ պատրաստություն է տեսել, որը Պողոսը գրել է Եփեսացիենրին 4:11-ում. «Եվ նա (հարուցյալ Քրիստոսը) մի քանիսին տվեց առաքյալներ լինելու, մի քանիսին՝ մարգարեներ, մի քանիսին՝ ավետարանիչներ, մի քանիսին՝ հովիվներ ու վարդապետներ»։ Այս խոսքում հինգ հիմնական ծառայություններ են նշված. առաքյալներ, մարգարեներ, ավետարանիչներ, հովիվներ ու վարդապետներ։ Հաջորդ […]