ՕԳՈՍՏՈՍԻ 22. «ԱՆԱՊԱԿԱՆ ՍԵՐՄԸ»

Մեր հին մարդը մեռավ Քրիստոսի մեջ, որ նոր մարդը կենդանի լինի մեր մեջ

«Ամեն ոք, ով Աստծուց է ծնված, մեղք չի գործում, որովհետև նրա սերմն իր մեջ մնում է, և չի կարող մեղանչել, որովհետև Աստծուց է ծնված»։

1-ին Հովհաննես 3:9

Արդյոք այս խոսքն ասու՞մ է մեզ, որ վերստին ծնված մարդը երբեք մեղք չի գործում։ Եթե այդպես է, ապա մեզանից շատերը՝ ներառյալ և ես, դուրս են մնում։ Կա՞ արդյոք մեր մեջ այնպիսի մեկը, ով ճշմարտապես Աստծուց ծնված է, որ նրա մասին կարելի է ասել. «Նա չի կարող մեղանչել»։ Ես չեմ հավատում, որ այդպես է։ Ո՞րն է, այդ դեպքում, այս խոսքի իմաստը։

Ես այն այսպես եմ հասկանում. այն խոսում է մեր մեջ ծնված բնության մասին։ Սա մի բնություն է, որը չի կարող մեղք գործել. այն Հիսուսի բնությունն է։ Սա է նոր մարդը։ Շատ կարևոր է սա հասկանալ, որովհետև միայն այն դեպքում մեղքի հանդեպ հաղթանակի կհասնենք մեր կյանքում, երբ աճենք ու անձնատուր լինենք այդ բնույթին։

1-ին Հովհանես 5:4-ում կարդում ենք. «Որովհետև ամեն ոք, ով Աստծուց է ծնված, հաղթում է աշխարհին»։ Անգլերենում թարգմանված է ոչ թե «ամեն ոք», այլ՝ «ամեն ինչ, որ Աստծուց է ծնված»։ Ես այնպես եմ հասկանում, որ Հովհաննեսի այս խոսքը վերաբերում է անձնավորությանը, բայց նաև՝ բնույթին։ Վերջինս նոր մարդու բնույթն է։ Այս նոր բնույթը չի կարող մեղանչել. այն անապական է։ Իսկ գիտե՞ք, թե ինչու է այն անապական։ Աստծո սերմը մնում է այդ նոր մարդու մեջ։ Ո՞րն է այդ սերմը։ Սա մենք բացահատում ենք 1-ին Պետրոս 1:23-ում. «Վերստին ծնված լինելով ոչ թե ապականության սերմից, այլ անպական սերմից, Աստծու կենդանի ու հավիտենական խոսքով»։

Ո՞րն է Աստծո Խոսքի սերմի բնույթը։ Այն անապական է։ Նրա ճիշտ հակառակը հին մարդու բնույթն է, որն ապականման ենթակա է (և արդեն իսկ ապականված է)։

Շնորհակալությու՛ն, Հիսու՛ս, խաչի վրա կատարած փոխանակման համար։ Ես հռչակում եմ, որ իմ մեջ ծնվել է նոր արարած՝ մի բնույթ, որը չի կարող մեղանչել. և դա Հիսուսի բնույթն է։ Ես հռչակում եմ, որ իմ հին մարդը մեռավ Քրիստոսի մեջ, որ նոր մարդը կենդանի լինի իմ մեջ։ Ամեն։