Ր. Շ. -1989 թվականն էր երբ արդեն անկախության հոտն էինք առնում Հայաստանից. նաև լսում էի աննախադեպ արթնության մասին: Միևնույն ժամանակ անընդհատ լսում էինք հալածանքների և դրա հետևանքների մասին, որ կատարվում էր Հայաստանյաց եկեղեցիներում: Ուստի այդ փաստը մղեց գնահատելու բոլոր այն մարդկանց, ովքեր կենդանի ու վառ պահեցին իրենց հավատքը խորհրդային անաստվածային տարիներին: Հիշում եմ, առաջին տողերը թղթին հանձնեցի կեսգիշերին երբ աղոթում էի Հայաստանի համար: Միանգամից և՛ բառերը, և՛ երաժշտությունը բխեցին հոգուցս և այն արցունքներով հանձնեցի թղթին, որպեսզի այն նվիրեմ մեր հայրենիքում Քրիստոսի անվան համար հալածված ԲՈԼՈՐ հավատացյալներին: